Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

                                      Το  τρίπτυχο  της  καταστροφής

Οι  λυμεώνες  της  διεθνούς  κλοπής,  του  εκ  της  εργασίας  παραγόμενου  πλούτου,  για  να  προωθήσουν  το  ανόσιο  έργο  τους,  χρησιμοποιούν  τρία  φονικά  συστήματα :  τον  φιλελευθερισμό,  τον  καπιταλισμό  και  την  παγκοσμιοποίηση.  Αυτά  τα  καταστρεπτικά  για  τους  λαούς  και  τις  κοινωνίες,  συστήματα,  συνδυάζονται  με  μία  κατ’ επίφαση  κοινοβουλευτική  κομματική  ψευδό-δημοκρατία,  και  δημιουργούν  την  ψευδαίσθηση  της  δήθεν  απολύτου  ελεύθερης  κοινωνίας.  Ο  βασικός  τους  ισχυρισμός  είναι  ότι  οι «αγορές»  αυτορυθμίζονται  με  την  αρχή  του  laissez  faire  και  επομένως  οι  κρατικές  νομισματικές  αρχές  δεν  έχουν  κανένα  λόγο  επέμβασης.  Βεβαίως,  γνωρίζουν,  οι  παγκοσμιοποιητές,  ότι  αυτό  είναι  ένα  μεγάλο  ψέμα.  Αλλά  το  προβάλλουν  και  το  εφαρμόζουν,  διά  των  οργάνων-πρακτόρων  τους,  για  να  καθυποτάξουν  όλα  τα  έθνη,  με  την  οικονομική  τους  κατάρρευση  και  πετύχουν  τον  από  αιώνων  σκοπό  τους,  πού  είναι  η  παγκόσμια  κυριαρχία.  Όμως  η  μεγάλη  οικονομική  κρίση (2008 ) απέδειξε  ότι,  από  την  στιγμή  πού  τα   όργανά  τους,  οι  ιδιωτικές  τράπεζες  ζήτησαν  την  βοήθεια  του  κράτους,  για  να   σωθούν,  ο  καπιταλισμός, ο  φιλελευθερισμός (laissez faire )  και  η  παγκοσμιοποίηση  κατέρρευσαν.  Το  επαναλαμβάνω,  η  παρούσα  οικονομική  κρίση  είναι  δομική- συστημική.  Το  υπάρχον  πολιτικό-οικονομικό  σύστημα  νομοτελειακά  έχει  τελευτήσει.  Η  παγκόσμια  κυβέρνηση,  πού  σχεδιάζουν  δεν  πρόκειται  να  πραγματοποιηθεί,  γιατί  όλος  ο  κόσμος  τους  κατάλαβε  ποιοι  είναι,  και  επομένως  ο  στόχος  πλέον  είναι  εμφανής,  δεν  μπορούν  πλέον  να  κρυφτούν,  γιαυτό  θα  χαθούν  διά  παντός,  η  ώρα  πλησιάζει,  ΘΑΡΣΕΙΝ  ΧΡΗ.
     

Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

                 «  Το  δανείζεσθαι,  της     εσχάτης  αφροσύνης  εστί »

                                                                             ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ



                 «  Ο   άνθρωπος  όταν  δανείζεται  υποδουλώνεται »


                                                                              ΣΟΛΩΝ


                                         ΤΑ  ΠΙΡΑΝΧΑ

Πάλι  αυξήσεις  κεφαλαίων,  των  ιδιωτικών  τραπεζών.  Θα  σας  δώσουν  μετοχές  και  εσείς  θα  τις  αγοράσετε  με  τα  χρήματα  της  εργασίας  σας, (εργάτες, υπάλληλοι, έμποροι βιοτέχνες κ.τ.λ. ),  με  την  προσδοκία  κέρδους- εξασφάλισης.  Μετά,  τις  μετοχές  αυτές,  θα  τις  απαξιώσουν  στο  χρηματιστήριο  και  θα  ενθυλακώσουν  τα  χρήματά  σας.  Έτσι  λειτουργούν  « τα  πιράνχα »  οι  ιδιωτικές  τράπεζες,  το  κυρίως  όργανο  των  παγκοσμιοποιητών,  και  απομυζούν  τον  παραγόμενο  πλούτο.

ΧΡΙΣΤΟΣ Α. ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

                                              ΨΕΥΔΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Η  πραγματική  δημοκρατία  είναι  πολίτευμα  λαικής  κυριαρχίας,   όπου  ο  Λαός  κυβερνά  διά  των  αιρετά  εκλεγμένων  αντιπροσώπων  του.  Ο  κάθε  πολίτης  ελεύθερα  και    αβίαστα  ψηφίζει  τον  εκπρόσωπό  του.  Αυτό  είναι  τέλειο  πολίτευμα.  Δεδομένου  ότι  η  βασική  αρχή  της  ελευθερίας  της  βουλήσεως  πού  έχει  ο  άνθρωπος,  πραγματώνεται  με  την  απολύτως  ελευθέρα  έκφραση  της  γνώμης  του.  Αυτά  βεβαίως  ως  γενική  διατύπωση.
Ο  πολίτης  όμως  εκτός  της  ελεύθερης  έκφρασης  της  θέλησής  του,  πρέπει  να  έχει  και  την  απαραίτητη  αντίληψη   όλων  των  γεγονότων,  καταστάσεων  και  διαμορφώσεων  την  ιστορικής  στιγμής,  μέσα  στον  πολιτικο-οικονομικό  και  κοινωνικό  χώρο  πού  βιώνει,  γιατί  με  την  οποιαδήποτε  απόφασή  του –προτίμησή  του,  στο  πολιτικό  πεδίο,  γίνεται  διαμορφωτής  καταστάσεων.
Ο  πολίτης  για  να  έχει   όμως  όλα  αυτά  τα  εφόδια,  πού  θα  του  παράσχουν  σωστή  και  επωφελή  κρίση,  αναγκαία  προυπόθεση  είναι  να  έχει  και  σωστή  πληροφόρηση.  Ο  πολίτης  καθημερινά  δέχεται  πλήθος  πληροφοριών  από  γεγονότα  και  καταστάσεις  πού  ως  είναι  φυσικό  τον  επηρεάζουν  και  διαμορφώνουν  αντιλήψεις  και  πεποιθήσεις,  πού  με  βάση  αυτών  θα  πάρει  τις  αποφάσεις  του  για  την  επιλογή  των  εκπροσώπων  του  στο  κοινοβούλιο.
Εδώ  όμως  γεννάται    ένα  μεγάλο  θέμα,  τι  ρόλο  παίζει  η  προπαγάνδα;  Πού  στην  σημερινή  μας  εποχή,  διαχέεται  σε  όλο  το  κοινωνικό  σώμα ;  πράγματι,  η  προπαγάνδα  με  την  συστηματική  προσπάθεια  της  για  διάδοση   ιδεών,  αρχών,  αντιλήψεων,  πολιτικών  δογμάτων,  αλλά  και  το  σπουδαιότερο,  αλλοίωσης  της  αντικειμενικής  πραγματικότητας  δημιουργεί  στον  Λαό  στρεβλές  αντιλήψεις  και  γνώμες,  και  ως  εκ  τούτου  η  προπαγάνδα  ( υπό την αρνητική της έννοια )  παραπλανά  τον  Λαό  και  τον   εκτρέπει  σε  ατραπούς  αντίθετες  προς  το  πραγματικό  του  συμφέρον.
Ένα  αόρατο  « χέρι »  θέλει  να  διευθύνει  τα  πάντα,  και  για  την  επιτέλεση  του  σκοπού  του  έχει  τρία  βασικά  όπλα  α) το  χρήμα  β) την  προπαγάνδα   γ) την  πολιτική  Ο  τελικός  σκοπός,  του  σατανικού  αυτού  « χεριού »  είναι  η  παγκόσμια  διακυβέρνηση.   Δηλαδή,  με  απλά  λόγια,  η  υποταγή  όλων  των  εθνών  σε  έναν  « άρχοντα »  σε  μία « αρχή »  σε  μία  εξουσία.  Πράγμα,  βεβαίως,  παντελώς  αφύσικο,  και  ως  εκ  τούτου  απραγματοποίητο. 
Για  την  επιτέλεση  αυτού  του  σκοπού  το  σατανικό  αυτό  « χέρι»,  πρωτίστως  χρησιμοποιεί  την  δύναμη  του  χρήματος.  Δεν  χρειάζεται,  βέβαια,  να  εξηγήσουμε  γιατί  το  χρήμα  είναι  τεράστια  δύναμης,  αυτό  το  γνωρίζουν  οι  πάντες.  Πρέπει   όμως  να  επισημάνουμε  ότι  το  χρήμα  εκφράζει  και  αποτυπώνει  τον  πλούτο  πού  παράγει  η  εργασία,  αυτό  δεν  πρέπει  να  διαλανθάνει  της  προσοχής  μας.  Το  χρήμα  ως  γνωστό  αποταμιεύεται  σε  όλο  το  ιδιωτικό  τραπεζικό  σύστημα.  Το  ιδιωτικό  τραπεζικό  σύστημα,  αφού  έχει  συγκεντρώσει,  όλο  σχεδόν  τον  παραχθέντα  πλούτο,  εκ  της  εργασίας,  έχει  την  ευχέρεια  να  κατευθύνει  τις   ροές  του,  όπου  αυτό  κρίνει.  Τώρα,  αν  ο  « σατανάς »  ελέγχει  το  ιδιωτικό  τραπεζικό  σύστημα,  τότε  είναι  κυρίαρχος.  Ένα ιταλικό  απόφθεγμα  λέει : « το  ξύλο τροφοδοτεί την φωτιά πού το  καταναλώνει (το κατατρώει ) »  Δηλαδή  εμείς  τροφοδοτούμε  (καταθέσεις) με  το  ελεγχόμενο  απολύτως  ιδιωτικό  τραπεζικό  σύστημα,  τους  ανόσιους,  για  να  μας  δυναστεύουν.  Τα  χρησιμοποιούμενα  « εργαλεία »  είναι  όπως  προαναφέραμε,  εκτός  του  χρήματος ,  πού  είναι  ο  κύριος  μοχλός,  η  προπαγάνδα  και  η  πολιτική.  Με  αυτά  τα  μέσα  το  αποτρόπαιο  και  σατανικό  « χέρι »  της  παγκόσμιας  διακυβέρνησης,  δια  των  οργάνων  του,  ελέγχει : 1.την  πολιτική  (επιλογή κομμάτων)  2.  το  υπουργείο  εξωτερικών (διαχρονικά )  3.το  υπουργείο  παιδείας ( διαχρονικά )  4. τα  ΜΜΕ ( τηλεόραση, ραδιόφωνο )  5.   τον  έντυπο  τύπο ( Μεγαλοδημοσιογράφοι , πού και  αυτούς τους δημιουργούν οι διάφορες « λέσχες » )  6.   τις  περισσότερες  μεγαλοεπιχειρήσεις  7.  όπως  προαναφέραμε  το  ιδιωτικό  τραπεζικό  σύστημα  100%  8.  ασκούν  μεγάλη  επίδραση  στο  εμπόριο  9.  τις  εταιρείες  διυλίσεως  πετρελαίου  10  τον  κινηματογράφο  11.  τα  πανεπιστημιακά  ιδρύματα ( κατά μεγάλο ποσοστό )  12.  την  τέχνη  13.  την  οικονομία  γενικώς.
Νομίζω  ότι  περαιτέρω  παράθεση  των  ελεγχόμενων  τομέων  της  κοινωνίας  δεν  χρειάζεται.  Δεν  χρειάζεται   για  να  κατανοηθεί  ότι  βρισκόμαστε  υπό  « κλοιό ».  Επομένως  πραγματική  δημοκρατία,  υπό  αυτές  τις  συνθήκες  δεν  μπορεί  να  υπάρξει.  Η  σημερινή  λεγόμενη  δημοκρατία  είναι  ψευδοδημοκρατία.  Δημοκρατία  κατ’  επίφαση,  ενώ  πραγματικά,  πρόκειται  περί  συγκαλυμμένη  δικτατορίας  ελεεινής  μορφής.  Εκείνο  πού  επιβάλλεται  για  την  σωτηρία  της  Πατρίδας,  είναι  η  ανατροπή  της  επαίσχυντης  αυτής,  κατ’ επίφαση  δημοκρατίας.  Αυτό  γιά να  γίνει  πραγματικότητα,  πρέπει  να  υπάρξουν  νέες  προτάσεις,  στην  πολιτική   στην  οικονομία  στην  κοινωνία.  Πρέπει  να  γίνει  πνευματική  επανάσταση.  Πρέπει  ο Λαός  να  πληροφορηθεί  την  αλήθεια.  Το  ξαναγράφουμε,  το  παρόν  υπάρχον  πολιτικο-οικονομικό   σύστημα έχει  ήδη  καταρρεύσει.  Χρειάζεται  νέο  πολιτικό  και  οικονομικό  σύστημα.
Προτάσεις  υπάρχουν,  και  μάλιστα,  ρηξικέλευθες,  και  την  ΗΜΕΡΑ  της  λευτεριάς ,  από  την  χούντα  της  τρόικας,  θα  εφαρμοσθούν.  Έλληνες   γρηγορείτε. 
SALUS  POPULI  SUPREMA  LEX  ESTO.

Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

                                             ΜΝΗΜΕΣ

Πάτρα,  Δευτέρα,  πρωί  ώρα  8  της  28ης  οκτωβρίου    του  1940.  Μια  ηλιόλουστη  ημέρα  με  καταγάλανο  ουρανό.  Ετοιμάζομαι  να  πάω  σχολείο  ( 3η Δημοτικού ).  Η  μητέρα  μου  πληροφορείται  από  τον  πλανόδιο,  αλλά  τακτικό,  γαλατά  μας  ότι  οι  Ιταλοί,  μας  κήρυξαν  τον  πόλεμο.  Μού  λέγει,  χαρακτηριστικά ,  « δεν  θα  πάς  σχολείο  γατί  φοβάμαι»  όλα  έδειχναν  ήσυχα,  οπότε,  γύρο  στις  8,45 π.μ.  η  ωραία  μας  Πάτρα,  η  πόλη  του  Αγίου  μας  Ανδρέα,  ξαφνικά,  άρχισε  να  σείεται  από  τις  εκκωφαντικές  εκρήξεις  των  ιταλικών  βομβών,  όπου  σμήνος  ιταλικών  αεροπλάνων  βομβάρδιζε  την  πόλη  απηνώς.  ΟΙ  Ιταλοί  αεροπόροι,  αδιακρίτως,  χωρίς  επιλογή  στρατιωτικών  στόχων,  άδειαζαν  όλο  το  φονικό  φορτίο  τους  πάνω  στην  ωραία  μας  Πάτρα,  θέλοντας  να  κάμψουν  το  φρόνημα του  Λαού.  Αλύπητα  χτυπήθηκε   η  οδός  « τριών  Ναυάρχων »  ( τα  παρτέρια στην  μέρη  της  οδού,  νόμισαν  ότι  ήταν  Ελληνικά   στρατεύματα ).  Χτυπήθηκε  το  Δικαστικό  Μέγαρο  και  ο  κινηματογράφος « Πάνθεον »  στην  οδό  « Δ. Γούναρη »  κ. α.  Ο  γενικός  απολογισμός  της  πρώτης  ημέρας,  είπαν,  ότι  εκτός  των  καταστροφών  σε  σπίτι, εγκαταστάσεις κ.τ.λ.,  ήσαν  350  νεκροί,  κατ’  άλλους  1200,  όλοι  εκ  του  αμάχου  πληθυσμού.  Ευτυχώς  το  12ον  Σύνταγμα  του  Στρατού  μας  στα « σύνορα »  (συνοικία των Πατρών )  δεν  εθίγη. 
Μετά  την  λήξη  του  βομβαρδισμού,  στις  ψυχές  μας  η  « παγωνιά »  του  θανάτου.  Αξέχαστες  ώρες,  αξέχαστες  στιγμές.
Αυτά  θυμάται , ένα  παιδάκι,  τότε,  8  ετών,  τώρα  γέρων  78  ετών.
Μέσα  από  τα  βάθη  της  ψυχής  μου  επαναλαμβάνω,  με  πλήρη  συνείδηση  και  επίγνωση,  το  του  Αγίου  Αποστόλου  μας  Παύλου, ευχαριστώ  τον  Θεόν  μου  διά  την  επ’εμού  ανεξιχνίαστον     αυτού  οικονομία.   ΧΡΟΝΙΑ  ΠΟΛΛΑ.


Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010










ΕΠΕΤΕΙΑΚΟΝ

ΕΠΕΤΕΙΟΣ  ΕΘΝΙΚΗΣ  ΜΝΗΜΗΣ     1940  -  2010  (  Εβδομήντα  χρόνια  από  την  ΗΜΕΡΑ  εκείνη)

«  Στην  Κηφισιά,  σ’  ένα  σταυροδρόμι  ισκιωμένο  από  μεγάλα  πεύκα  πού  γέρνουν  πάνω  σε  ροδοδάφνες,  γωνία  Κεφαλληνίας  και  Δαγκλή,  βρίσκεται  μια   βίλλα  διώροφη,  σταχτιά,  με  παράθυρα  βυζαντινού  ρυθμού,  μέσα  σε  κήπο.  Η  όψη  της,  παλαιική,  δεν  έχει  τίποτα  το  αξιοπρόσεχτο,  τίποτ’ άλλο  από  μίαν  αρχοντιά  λιγάκι  κουρασμένη.  Η  πόρτα  του  κήπου,  σιδερένια,  δίφυλλη,  βρίσκεται  σε  κοφτή  γωνία  και  βγάζει  στο  σταυροδρόμι.
Εκεί,  στις  τρείς  παρά  δέκα  το  πρωί  της  28ης  οκτωβρίου   1940,  μέσα  στην  νύχτα,  ήρθε  και  σταμάτησε  ένα  αυτοκίνητο  του  Διπλωματικού  Σώματος.  Ο  σκοπός  χωροφύλακας  ξέκρινε  μέσα  τρείς  άντρες.  Ο  ένας  τους  βγήκε,  του  μίλησε  ελληνικά,  εξήγησε  πώς  ο  πρεσβευτής  της  Ιταλίας  ζητάει  να  ιδεί  τον  Πρόεδρο  της  Κυβερνήσεως.  Έχει  να  του  κάνει,  λέει,  μιάν   υπερεπείγουσα  ανακοίνωση.  Ο  σκοπός  χτύπησε  το  ηλεκτρικό  κουδούνι  της  σκοπιάς  του,  να  ειδοποιήσει  το  σπίτι.  Κοιμόνταν  όλοι.  Στη  βαθειά  γαλήνη  της  νύχτας  ,  μακρυά  κάπου,  ακουγότανε  να  γαυγίζει   ένα  σκυλί.
Ο  ακόλουθος  πού  ξύπνησε  πρώτος  και  πήγε  να  ειδοποιήσει  τον  Ιωάννη  Μεταξά,  δεν  είχε  ξεχωρίσει  στο  σκοτάδι  τα  χρώματα  της  σημαίας  του  αυτοκινήτου.  Είχε  κι, αυτή  λουρίδες
     κάθετες,  λοιπόν  τη  νόμισε  γαλλική.  Είπε  στον  πρωθυπουργό  πως  τον  ζητάει  ο  πρεσβευτής  της  Γαλλίας.  Απορημένος  ο  Μεταξάς  για  το  ασυνήθιστο  της  ώρας,  πέρασε  πάνω  στο  βαμπακερό  νυχτικό  του  ένα βεστόνι  σκούρο,  κατέβηκε  στον  κήπο  και  πήγε  να  κοιτάξει  από  την  πλαινή  πόρτα,  της   οδού  Κεφαλληνίας.  Τότε  αναγνώρισε  τον  Γκράτσι.  Κατάλαβε.  Η  ώρα  είχε  σημάνει  στο  ρολόι  της  Ιστορίας.»
 ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΕΠΟΠΟΙΙΑ
    1940 -1941
Άγγελου  Τερζάκης   ( απόσπασμα από το βιβλίο  σελ 35,36 )


ΖΗΤΩ  Η  ΕΛΛΑΣ ,  ΑΙΩΝΙΑ  Η  ΜΝΗΜΗ  ΟΛΩΝ  ΤΩΝ  ΠΕΣΟΝΤΩΝ   ΥΠΕΡ  ΠΑΤΡΙΔΟΣ.


Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

                                     ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΣ      ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ

Κατά  την  διάρκεια  της  οικονομικής  κρίσης  πού  διερχόμαστε,  όλες  οι  εκδηλώσεις  και  τα  συνθήματα  των  ελεγχόμενων,  δυστυχώς,  από  τα  πολιτικά  κόμματα,  συνδικαλιστικών  φορέων  χαρακτηρίζονται  από  μία  στείρα  συνθηματολογία.  Βέβαια  οι  εκδηλώσεις  κατά  της  νέας  κατοχής  (μνημόνιο – τρόικα  )  είναι  σωστές  πλήν    όμως,  κατά  την  προσωπική  μου  γνώμη,   έπρεπε  να  σκοπεύουν  σε  στόχους,  πού  δυστυχώς,  μάλλον  από  κακή  πληροφόρηση  ή    άγνοια  δεν  στοχεύουν.  Όμως   είναι  γνωστό  ότι,  πάλι  δυστυχώς,  οι  διοικήσεις  ( οι  « κεφαλές » )  των  μεγάλων  συνδικαλιστικών  φορέων,  έχουν  κομματική  ταυτότητα.  Αυτό  είναι  εντελώς  απαράδεκτο.  Ο  συνδικαλισμός  προυποθέτει   ηγεσία  πού  υπηρετεί  μόνον  το  συμφέρον  των  εργαζομένων.  Ο  συνδικαλισμός  γεννήθηκε  από  την  ανάγκη  αντιμετώπισης   μιάς  βάρβαρης  εκμετάλλευσης  του  ανθρώπου  από  τον  άνθρωπο  πού  με  τον  άγριο  τρόπο,  ο  ένας  προσπαθεί  υπό  το  κράτος  της  ανάγκης   του  άλλου  να  καρπωθεί  την  εργασία  και τον  μόχθο  του,  για  να  πλουτίσει  (υπεραξία εργασίας ).  Εκεί  ακριβώς  οι  αδύνατοι  συνειδητοποίησαν  την  δύναμή  τους,  πιάστηκαν  χέρι-χέρι  και  συμπαραταχθήκανε. Ένωσαν  την  φωνή  τους  και   είπαν  « η  ένωση  μας  είναι  η  ισχύς  μας ».  Πανάρχαια  αλήθεια, νόμος  της φύσης .  Επομένως  είναι  αδιανόητο  ο  συνδικαλισμός  να  σύρεται  και  να  κατευθύνεται  από  πολιτικά  κόμματα  οποιουδήποτε  ιδεολογικού  προσανατολισμού  Διότι  ο  συνδικαλισμός,  έχει  έναν  και  μοναδικό  προσανατολισμό  και  κατεύθυνση  την  εξυπηρέτηση  του  συμφέροντος  της ΕΡΓΑΣΙΑΣ.
Ο Συνδικαλισμός  θέλει  μαχητές,  ανθρώπους  ψυχομένους  πού  έχουν  συνειδητοποιήσει  την  αποστολή  τους.  Η  αποστολή  του  συνδικαλιστή  δεν  εξαντλείται  σε  όρια  πού  μπορεί  να  περιγραφούν   από  ένα  οποιοδήποτε  περιορισμένο  και  τυπικό  σχήμα.  Ο  συνδικαλισμός  πρέπει  να  έχει  σαν  κατευθυντήριο  οδηγό  του  την  συναίσθηση  ότι  αποτελεί  τον  κυριότερο  μοχλό  ανάταξης  του   κοινωνικού  επιπέδου  και  ανασύνθεσης  της  κοινωνικής  δομής,  με  μία  σειρά  ενεργειών  και  διεργασιών  μέσα  στον  χρόνο.  Για  αυτό  τον  λόγο  η   ηθική  του  ευθύνη  απέναντι  στο  σύνολο  και  τις  ομάδες  πού  εκπροσωπεί  είναι  πολύ  μεγάλη.  Ο  συνδικαλισμός  πρέπει  να  είναι  πυλώνας  της  δημοκρατίας,  να   έχει  πολιτική  οντότητα  και  όχι  κατευθυνόμενος  από  την  κομματοκρατία.  Στους  στόχους  του  συνδικαλισμού  δεν  πρέπει  να  είναι  μόνον  οι  διαμαρτυρίες  για  την  ικανοποίηση  αιτημάτων,  αλλά  και  ως  επέμβασή  του  για  την  επιβολή  κοινωνικής  δικαιοσύνης  και  την  ανατροπή  της  αναξιοκρατίας,   της  γινόμενης   αδικίας ,   με  καίριο  στόχο  την  ανατροπή  του  κατεστημένου  ληστρικού   τραπεζικού  συστήματος  των  ιδιωτικών  τραπεζών  για  την  ανόρθωση  της  οικονομίας  της  χώρας.