Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ
ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ
ΠΕΡΙ ΤΟΥ Τ Ο Κ Ο Υ
ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ
Α) Ως γνωστόν η Παλαιά Διαθήκη απαγόρευε τον τόκο.
ΛΕΥΪΤΙΚΟΝ κεφ. κε΄ (Παλαιά Διαθήκη τόμος Β έξοδος- Λευιτίκον Γ.Γ.Ψαλτάκη , έκδοση αδελφότητας θεολόγων « Ο ΣΩΤΗΡ» κεφ. κέ στίχοι 35-38 σελ. 349 « ενώ η Νομοθεσία των Βαβυλωνίων ώριζε νόμιμον τόκον διά τα δάνεια από 20% έως 33%, αντιθέτως ο Νόμος του ΘΕΟΥ απηγόρευε τελείως τον ΤΟΚΟΝ. Ο δανειστής μάλιστα έπρεπε να εμπνέεται από πνεύμα αυτοθυσίας και αυταπαρνήσεως , διότι κατά το ιωβηλαίον έτος εχαρίζοντο όλα τα δάνεια και χρέη, (σ.σ. Γενικόν χρεοστάσιον )
Κείμενο : στίχος 36 , « Ού λήψη παρ’ αυτού ΤΟΚΩ, ουδέ επί πλήθει, και φοβηθήσει τον Θεόν σου, Εγώ Κύριος, και ζήσεται ο αδελφός σου μετά σου.
Στίχος 37 : « το αργύριόν σου ού δώσεις αυτώ επί ΤΟΚΩ και επί πλεονασμώ ού δώσεις αυτώ τα βρώματά σου.
Β) ΨΑΛΤΗΡΙΟΝ
Ψαλ. 14 στχ. 5 : « το αργύριον αυτού ούκ έδωκεν επί ΤΟΚΩ και δώρα επ΄αθώοις ούκ έλαβεν, ο ποιών ταύτα ού σαλευθήσεται εις τον αίωνα.
ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
Επειδή υπάρχει ο ισχυρισμός ότι εις την Ευαγγελική περικοπή της παραβολής των
« των ταλάντων » ( Ματ. Κεφ. κε΄ στιχ. 27 ) Ο Κύριος δέχεται τον τόκον. Στο υπόμνημα στο κατά Ματθαίον ( Π. Τρεμπέλας ) διά τον τόκον, ο Ζιγαβηνός παρατηρεί :
« τόκον την επικέρδειαν απλώς ωνόμασε τη συνηθεία χρησάμενος » . Εξάλλου υπάρχει και ιστορικό δεδομένο, ότι ο Πάπας Γρηγόριος ο ΙΧ της παπικής εκκλησίας το 1236 απαγόρευσε τον ΤΟΚΟ. Μάλιστα, το γεγονός αυτό έγινε και αφορμή δημιουργίας του θεσμού των Ναυτασφαλιστικών εταιρειών για να διευκολυνθούν τα λεγόμενα θαλασσοδάνεια.
( αλλά το θέμα αυτό παρέλκει )
Συμπέρασμα :
Επομένως εμείς, οι λεγόμενοι Χριστιανοί και μάλιστα Ορθόδοξοι, δεν μπορούμε να αγνοούμε τον Λόγον Του Θεού, πού είναι η μόνη ΑΛΗΘΕΙΑ, και να ανεχόμαστε και να δικαιολογούμε τους ιδιωτικούς τραπεζίτες, πού πλουτίζουν με αέρα κοπανιστό, δηλαδή την εμπορεία του δικού μας χρήματος, δια του ΤΟΚΟΥ, νοσφίζοντες την εργασία μας.
Η τραπεζική λειτουργία, πού ασφαλώς είναι απαραίτητη, θα πρέπει να
Διενεργείται διά της Κεντρικής Τράπεζας πού έχει και το εκδοτικό προνόμιο.
Χρίστος Α Αθανασόπουλος