Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

          Η  ΑΔΙΕΞΟΔΗ  ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ  ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ  ΚΡΙΣΗ

Η  παγκόσμια  οικονομική  κρίση   είναι  σ υ σ τ η μ ι κ ή  γιαυτό   και  θα  συνεχιστεί.  Οι  υπηρέτες  όμως  του  συστήματος,  διαχρονικά,  δεν  μπορούν  ή  δεν  θέλουν  ( από  δεσμεύσεις  πού  έχουν )  να  καταλάβουν  ότι  το  υπάρχον  πολιτικο-οικονομικό  σύστημα,  έχει  ήδη  καταρρεύσει.

Βασική  αιτία  η  αυξανομένη,  συνεχώς,  συγκέντρωση  του  παραγόμενου  πλούτου  στα  χέρια  μιάς  ισχυρής  διεθνούς  ολιγαρχίας.  Αυτό  γίνεται  με  την  συνεχή  σμίκρυνση  του  μεριδίου  της  εργασίας  στο  παγκόσμιο  ΑΕΠ  σε  σχέση  με  το  διεθνές  κεφάλαιο.

Οι  εργαζόμενοι  πιο  φτωχοί  και  οι  κεφαλαιούχοι  πάμπλουτοι.  Είναι  δε  πάμπλουτοι  διότι  καρπούνται  το  70 – 80 %  περίπου  του  εκ  της  εργασίας  πλούτου.  Εκμεταλλευόμενοι  την  συνεχώς  προοδεύουσα  τεχνολογία.

Μία  είναι  η  λύση :  Η  ταύτιση  εργασίας  και  κεφαλαίου.  Αυτοί  οι  δύο  συντελεστές  να  γίνουν  ΕΝΑΣ. 

Δύο  είναι  οι  συντελεστές  της  παραγωγής  ΕΔΑΦΟΣ  και  ΕΡΓΑΣΙΑ  τίποτα  άλλο,  όλα  τ’άλλα     είναι  πλάνη  οικτρά.  Το  κεφάλαιο  είναι  η  εργασία  και  η  εργασία  το  κεφάλαιο.
Να  ενωθούν  τα  διεστώτα,  πού  οι  εναγείς  της  παγκόσμιας  διακυβέρνησης  τα  έχουν  διασπάσει.


 














                                 Η   ΕΡΓΑΣΙΑ

Μάννα  του  πλούτου  και  του  μόχθου  αδελφή

Της  γής  κανάκεμα  και  της  σοδειάς  ποτάμι

Θεία  ευχή  και  της   ζωής  πλοκάμι

Ενάντια  στ’ αραλίκι,  στήν  τρυφή


Του  ικανού,  του  συνετού  όπλο  τρανό

Η  μόνη  έντιμη  οδός  για  βιοπάλη

Φάσμα  θανάτου  για  το  κάθε   ένα  ρεμάλι

Και  του  τεμπέλη  απροσπέλαστο  βουνό


Ευλογημένη  απ’ τον  πολύ  παλιό  καιρό

Έφτιαξες  πόλεις,  κάστρα,  παρθενώνες

Ανάστησες  χωράφια  κι  αμπελώνες

Και  βλάστησες  τον  τόπο  τον  ξερό   


Γεύση  γλυκιά   στα  χείλη  δουλευτή

Πού  ένιωσε  χαρά  στο  λάτρεμά  σου

Κι’ όσες  φορές φτωχό  το  κέρασμά  σου

Έπεφτες  θύμα  του   ‘αιώνιου’  ληστή.
                                                  
                                                     M.
                             Για την αντιγραφή
                       Χρίστος Α. Αθανασόπουλος

 
                            


Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

                                                                                   

                                                                                    $   vs.   

Ο  Β  παγκόσμιος  πόλεμος  άρχισε  μετά  την   οικονομική  καταστροφή  του  1929 ( κραχ ).
Η  οικονομική αυτή  κρίση  μετεξελίχτηκε    σε  θερμό  πόλεμο,  πού  επεσώρευσε   στην
Ανθρωπότητα  εκατομμύρια  νεκρούς  και  καταστροφές.  Ο  πόλεμος  αυτός,  όπως  και  όλοι
Οι  πόλεμοι,  γίνονται  από  αίτια   οικονομικά  κατά  βάσιν,   ασχέτως  προβαλλομένων  άλλων
Αίτίων  και  αφορμών.

Τά  οικονομικά  κίνητρα  είναι  η  υπερκατανάλωση  πόρων  από  τις  πολεμικές  βιομηχανίες
Και  η  συσσώρευση  χρηματικών  κεφαλαίων  στο  παγκόσμιο  ιδιωτικό  τραπεζικό  σύστημα.

Οι  δημιουργοί  των  διαφόρων  πολέμων  ( παγκοσμίων  και  τοπικών )  είναι  οι  τραπεζίτες
Του   ιδιωτικού   τραπεζικού  συστήματος.


Το  υπάρχον  οικονομικό  μοντέλο   είναι  σχεδιασμένο  να  λειτουργεί  προς  όφελος  των 
Τραπεζιτών  με  ανακυκλούμενες  οικονομικές  κρίσεις  ( κύκλοι  κοντράντιεφ ).  Δεν  θα
Επεκταθούμε  σε  περαιτέρω  διαπιστώσεις  γιατί  εν  πολλοίς   όλα  αυτά  είναι  γνωστά.

Ο   Γ  παγκόσμιος  πόλεμος  έχει  ήδη  αρχίσει,  με  τα   νέο  κραχ  του   2008.  Αυτή  η
Κατάρρευση  του  παγκόσμιου  χρηματοπιστωτικού  συστήματος  πού   ζούμε,  μπορεί  να
Αποτελεί  προοίμιο  τοπικών  πολεμικών  συρράξεων.  Βεβαίως   τά  σημερινά  δεδομένα  έχουν   αλλάξει  μεθόδους  και  συμπεριφορές  αυτών  πού  προκαλούν  τις  παγκόσμιες  κρίσεις.  Η   τεχνολογία,  δημιούργησε  καταστάσεις  ισορροπίας  τρόμου  ( πυρηνική  βόμβα  κ.τ.λ. )    γιαυτό    μάλλον  κατ’  αρχήν   η  οικονομική  κρίση  θα  λάβει  διάφορες  μορφές,  μη  όμως   αποκλειομένων   τοπικών  πολέμων  ( Β. Κορέα, Ιράν, κ.τ.λ. ).   Όλα  τά   τεκταινόμενα    αποβλέπουν  μόνο  σε  ένα  βασικό  σκοπό,  την  αρπαγή  του  πλούτου  πού  διαχρονικά  δημιουργεί  η  εργασία.
Επειδή  η  εργασία  επεμβαίνει  και  μορφοποιεί  την  ύλη,  παράγει  πραγματικό  στερεό  κεφάλαιο  πού  αυτό  εκφράζεται  σε  νομισματικές  μονάδες.  Κάθε  χώρα  έχει  το  νόμισμά  της  το  οποίο  και   αποτελεί  βασικό  πυλώνα  της  οντότητάς  της.  Τά  παραγόμενα,  αγαθά  από  την  εργασία,  αποτιμώνται   ως  αξίες,  από   τις  νομισματικές  μονάδες  της  κάθε  χώρας. 
Μέσα  στο  παγκόσμιο  πλέγμα  των  συναλλαγών  των  διαφόρων  χωρών   και  της  αλληλεπίδρασης  των  οικονομιών τους,  διαμορφώνονται  οι  ισοτιμίες  των  διαφόρων  νομισμάτων  ( εισαγωγές- εξαγωγές)  .  Η  πρωτογενής  και  απλή  αυτή  μορφή  μεταβάλλεται  και  νοθεύεται  από  την  επίδραση  της  προσφοράς  και  ζήτησης  όχι  των  αγαθών,  όπως  είναι  φυσικό,  αλλά  από  την εμπορευματοποίηση  των  νομισμάτων.  Εκ  του  λόγου  αυτού  έχουμε  προσφορά  και  ζήτηση  νομισμάτων,  πού  αλλοιώνει  τις  πραγματικές  τους  ισοτιμίες.  Όλα  αυτά  σε  πολύ  απλή  διατύπωση.
Έτσι   φτάνουμε  στην  σημερινή  αντιπαράθεση   δολαρίου – ευρώ ( $ vs € ).
Ανεβαίνει  το  ευρώ,  πέφτει  το  δολάριο  και  αντιστρόφως .  Αυτό  συμβαίνει  από  το  αόρατο 
‘χέρι’  των  Τραπεζιτών  ( Adam Smith )  πού  προκαλούν  τεχνιτή   ζήτηση  ,  πότε  του  ενός  και  πότε  του  άλλου  νομίσματος,  πού  κατ’ αυτόν  τον  τρόπο  επηρεάζει  άμεσα  τις  τιμές  των  αγαθών (όλων  των  τομέων  της  παραγωγής ).
Έχει  εφευρεθεί  το  ψευδές  ότι  οι  Αμερικανοί   βάλλουν  κατά  του  ευρώ  και  οι  Γερμανο- ευρωπαίοι  κατά  του  δολαρίου ,  ότι  ψευδέστερο  και  απατηλότερο.  Αφού  το  ίδιο  ‘χέρι’  ευρίσκεται  πίσω  από  το  δολάριο  και  πίσω  από  το  ευρώ.  Με  αυτόν  τον  τρόπο  καταληστεύουν  την  εργασία,  διότι  και  το  ευρώ  και  το  δολάριο  ως  αποθεματικά  παγκοσμίως  νομίσματα  εμπεριέχουν  συσσωρευμένη  αξία,  από  την  εργασία  πού  κατατίθεται  στο  παγκόσμιο  ληστρικό  ιδιωτικό  τραπεζικό  σύστημα.
Επειδή  οι  ιδιωτικές  τράπεζες  μέσω  των  χρηματιστηρίων,  τζογάρουν  τις  αξίες   πού  δημιουργεί  η  εργασία ,  προκαλούν  τεχνιτές  ( ψέφτικες )  πτωχεύσεις,  και  για  να  μην  καταρρεύσει  το  σύστημα  ζητούν  βοήθεια  από  τις  Κεντρικές  Τράπεζες  των  χώρων   πού  έχουν  το  εκδοτικό    προνόμιο  της  Λαικής    κυριαρχίας,  για  να  σωθούν ,  δηλαδή  να  σωθεί  το  σύστημα,  αφού  έχουν  απαξιώσει ( ενθυλακώσει )  όλο  το  χρηματικό  κεφάλαιο  πού  ήταν  κατατεθειμένο  από  την  λαική  αποταμίευση  ή  από  μικρομετόχους,  πού  θέλανε  να  εξασφαλίσουν   μικροχρηματικά    κεφάλαια  πού  διέθεταν  από  την  εργασία  τους  και  τα  τοποθετούσαν  σε  τραπεζικές μετοχές ,  λόγω  της  ανασφάλειας  πού  παρουσιάζει  η  νομισματική  αστάθεια   ( ανεβοκατέβασμα  νομισμάτων  στο  χρηματιστήριο ).  Η  μόνη  αξία  πού  παραβλέπεται  και  δεν  υπολογίζεται  είναι  η  ε ρ γ α τ ώ ρ α ,  αυτή  ακριβώς  ληστεύεται  από  τους  παγκόσμιους  ληστές  του  ιδιωτικού  τραπεζικού  συστήματος (ληστρικά  τοκοχρεωλύσια  ).
Δεν  θα  επεκταθούμε  περισσότερο  ,  διότι  νομίζουμε  ( στο  σημείωμά  μας  αυτό )  ότι  χονδρικά  καλύψαμε  ένα  μέρος  του  αινίγματος , δολάριο  κατά  ευρώ ,  επομένως  η  δήθεν  διαμάχη  δολαρίου- ευρώ,  είναι  φιάσκο ,  μην  την  πιστεύετε,  είναι  απάτη,  η  μεγαλύτερη  απάτη  του  Νεοφιλελευθερισμού.  Εξάλλου  το  υπάρχον  σήμερα  οικονομικό  μοντέλο  δεν  έχει  απολύτως  κανένα  μέλλον,  έχει  ήδη   νομοτελειακά  καταρρεύσει.
 



                                                                                   

                                                                                    $   vs.   

Ο  Β  παγκόσμιος  πόλεμος  άρχισε  μετά  την   οικονομική  καταστροφή  του  1929 ( κραχ ).
Η  οικονομική αυτή  κρίση  μετεξελίχτηκε    σε  θερμό  πόλεμο,  πού  επεσώρευσε   στην
Ανθρωπότητα  εκατομμύρια  νεκρούς  και  καταστροφές.  Ο  πόλεμος  αυτός,  όπως  και  όλοι
Οι  πόλεμοι,  γίνονται  από  αίτια   οικονομικά  κατά  βάσιν,   ασχέτως  προβαλλομένων  άλλων
Αίτίων  και  αφορμών.

Τά  οικονομικά  κίνητρα  είναι  η  υπερκατανάλωση  πόρων  από  τις  πολεμικές  βιομηχανίες
Και  η  συσσώρευση  χρηματικών  κεφαλαίων  στο  παγκόσμιο  ιδιωτικό  τραπεζικό  σύστημα.

Οι  δημιουργοί  των  διαφόρων  πολέμων  ( παγκοσμίων  και  τοπικών )  είναι  οι  τραπεζίτες
Του   ιδιωτικού   τραπεζικού  συστήματος.


Το  υπάρχον  οικονομικό  μοντέλο   είναι  σχεδιασμένο  να  λειτουργεί  προς  όφελος  των 
Τραπεζιτών  με  ανακυκλούμενες  οικονομικές  κρίσεις  ( κύκλοι  κοντράντιεφ ).  Δεν  θα
Επεκταθούμε  σε  περαιτέρω  διαπιστώσεις  γιατί  εν  πολλοίς   όλα  αυτά  είναι  γνωστά.

Ο   Γ  παγκόσμιος  πόλεμος  έχει  ήδη  αρχίσει,  με  τα   νέο  κραχ  του   2008.  Αυτή  η
Κατάρρευση  του  παγκόσμιου  χρηματοπιστωτικού  συστήματος  πού   ζούμε,  μπορεί  να
Αποτελεί  προοίμιο  τοπικών  πολεμικών  συρράξεων.  Βεβαίως   τά  σημερινά  δεδομένα  έχουν   αλλάξει  μεθόδους  και  συμπεριφορές  αυτών  πού  προκαλούν  τις  παγκόσμιες  κρίσεις.  Η   τεχνολογία,  δημιούργησε  καταστάσεις  ισορροπίας  τρόμου  ( πυρηνική  βόμβα  κ.τ.λ. )    γιαυτό    μάλλον  κατ’  αρχήν   η  οικονομική  κρίση  θα  λάβει  διάφορες  μορφές,  μη  όμως   αποκλειομένων   τοπικών  πολέμων  ( Β. Κορέα, Ιράν, κ.τ.λ. ).   Όλα  τά   τεκταινόμενα    αποβλέπουν  μόνο  σε  ένα  βασικό  σκοπό,  την  αρπαγή  του  πλούτου  πού  διαχρονικά  δημιουργεί  η  εργασία.
Επειδή  η  εργασία  επεμβαίνει  και  μορφοποιεί  την  ύλη,  παράγει  πραγματικό  στερεό  κεφάλαιο  πού  αυτό  εκφράζεται  σε  νομισματικές  μονάδες.  Κάθε  χώρα  έχει  το  νόμισμά  της  το  οποίο  και   αποτελεί  βασικό  πυλώνα  της  οντότητάς  της.  Τά  παραγόμενα,  αγαθά  από  την  εργασία,  αποτιμώνται   ως  αξίες,  από   τις  νομισματικές  μονάδες  της  κάθε  χώρας. 
Μέσα  στο  παγκόσμιο  πλέγμα  των  συναλλαγών  των  διαφόρων  χωρών   και  της  αλληλεπίδρασης  των  οικονομιών τους,  διαμορφώνονται  οι  ισοτιμίες  των  διαφόρων  νομισμάτων  ( εισαγωγές- εξαγωγές)  .  Η  πρωτογενής  και  απλή  αυτή  μορφή  μεταβάλλεται  και  νοθεύεται  από  την  επίδραση  της  προσφοράς  και  ζήτησης  όχι  των  αγαθών,  όπως  είναι  φυσικό,  αλλά  από  την εμπορευματοποίηση  των  νομισμάτων.  Εκ  του  λόγου  αυτού  έχουμε  προσφορά  και  ζήτηση  νομισμάτων,  πού  αλλοιώνει  τις  πραγματικές  τους  ισοτιμίες.  Όλα  αυτά  σε  πολύ  απλή  διατύπωση.
Έτσι   φτάνουμε  στην  σημερινή  αντιπαράθεση   δολαρίου – ευρώ ( $ vs € ).
Ανεβαίνει  το  ευρώ,  πέφτει  το  δολάριο  και  αντιστρόφως .  Αυτό  συμβαίνει  από  το  αόρατο 
‘χέρι’  των  Τραπεζιτών  ( Adam Smith )  πού  προκαλούν  τεχνιτή   ζήτηση  ,  πότε  του  ενός  και  πότε  του  άλλου  νομίσματος,  πού  κατ’ αυτόν  τον  τρόπο  επηρεάζει  άμεσα  τις  τιμές  των  αγαθών (όλων  των  τομέων  της  παραγωγής ).
Έχει  εφευρεθεί  το  ψευδές  ότι  οι  Αμερικανοί   βάλλουν  κατά  του  ευρώ  και  οι  Γερμανο- ευρωπαίοι  κατά  του  δολαρίου ,  ότι  ψευδέστερο  και  απατηλότερο.  Αφού  το  ίδιο  ‘χέρι’  ευρίσκεται  πίσω  από  το  δολάριο  και  πίσω  από  το  ευρώ.  Με  αυτόν  τον  τρόπο  καταληστεύουν  την  εργασία,  διότι  και  το  ευρώ  και  το  δολάριο  ως  αποθεματικά  παγκοσμίως  νομίσματα  εμπεριέχουν  συσσωρευμένη  αξία,  από  την  εργασία  πού  κατατίθεται  στο  παγκόσμιο  ληστρικό  ιδιωτικό  τραπεζικό  σύστημα.
Επειδή  οι  ιδιωτικές  τράπεζες  μέσω  των  χρηματιστηρίων,  τζογάρουν  τις  αξίες   πού  δημιουργεί  η  εργασία ,  προκαλούν  τεχνιτές  ( ψέφτικες )  πτωχεύσεις,  και  για  να  μην  καταρρεύσει  το  σύστημα  ζητούν  βοήθεια  από  τις  Κεντρικές  Τράπεζες  των  χώρων   πού  έχουν  το  εκδοτικό    προνόμιο  της  Λαικής    κυριαρχίας,  για  να  σωθούν ,  δηλαδή  να  σωθεί  το  σύστημα,  αφού  έχουν  απαξιώσει ( ενθυλακώσει )  όλο  το  χρηματικό  κεφάλαιο  πού  ήταν  κατατεθειμένο  από  την  λαική  αποταμίευση  ή  από  μικρομετόχους,  πού  θέλανε  να  εξασφαλίσουν   μικροχρηματικά    κεφάλαια  πού  διέθεταν  από  την  εργασία  τους  και  τα  τοποθετούσαν  σε  τραπεζικές μετοχές ,  λόγω  της  ανασφάλειας  πού  παρουσιάζει  η  νομισματική  αστάθεια   ( ανεβοκατέβασμα  νομισμάτων  στο  χρηματιστήριο ).  Η  μόνη  αξία  πού  παραβλέπεται  και  δεν  υπολογίζεται  είναι  η  ε ρ γ α τ ώ ρ α ,  αυτή  ακριβώς  ληστεύεται  από  τους  παγκόσμιους  ληστές  του  ιδιωτικού  τραπεζικού  συστήματος (ληστρικά  τοκοχρεωλύσια  ).
Δεν  θα  επεκταθούμε  περισσότερο  ,  διότι  νομίζουμε  ( στο  σημείωμά  μας  αυτό )  ότι  χονδρικά  καλύψαμε  ένα  μέρος  του  αινίγματος , δολάριο  κατά  ευρώ ,  επομένως  η  δήθεν  διαμάχη  δολαρίου- ευρώ,  είναι  φιάσκο ,  μην  την  πιστεύετε,  είναι  απάτη,  η  μεγαλύτερη  απάτη  του  Νεοφιλελευθερισμού.  Εξάλλου  το  υπάρχον  σήμερα  οικονομικό  μοντέλο  δεν  έχει  απολύτως  κανένα  μέλλον,  έχει  ήδη   νομοτελειακά  καταρρεύσει.
 



Οι  ιδιοτελείς  εθελόδουλοι  πολιτικοί (διαχρονικά)  ως  υποταγμένοι  στην  παγκόσμιο  χούντα  των  τοκογλύφων  τραπεζιτών,  μάς  αφαίρεσαν το  εκδοτικό
προνόμιο,  γι’αυτό  γίνεται  το  ξεπούλημα  των  ΔΕΚΟ (ΔΕΗ,ΟΤΕ κ.λ.π.).
Λόγω  μη  υπάρχοντος εκδοτικού  προνομίου,  πού  δημιουργεί  πλούτο,  δεν  μπορούμε  να  χρηματοδοτήσουμε  τις  δημόσιες  επενδύσεις  χωρίς  δανεισμό.
Αν   όμως  φύγουμε  από  την  Ο.Ν.Ε.  και  επαναφέρουμε  το  εθνικό  μας  νόμισμα  την  Δραχμή (ισοτιμία  ευρώ  προς  δραχμή : 1ΕΥΡΩ= 1ΔΡΑΧΜΗ  αρχικώς), μπορούμε  να  χρηματοδοτήσουμε  έργα  βασικής   υποδομής  εξ  ιδίων  πόρων, όπου  και  όσον  είναι  αυτό  δυνατόν.  Η  δυσκολία  θα  προκύψει  σε  απαραίτητα
εισαγόμενα  είδη  όπου  θα  χρειασθεί  συνάλλαγμα.  Η  εξοικονόμηση  όμως  αυτού  μπορεί, κατά  μεγάλο  μέρος,  να  προέλθει  από  την  κατακράτηση  τη
Τραπέζης  τής  Ελλάδος (κεντρική  τράπεζα)  των  ευρώ  από  την  αντικατάστασή  τους  σε  δραχμές  άπαξ  και  του  αποθέματος  πού  έχει  σε χρυσό.
Η  περαιτέρω  πορεία  οδηγεί  στην ένταση  της εγχώριας  παραγωγής και  υποκατάστασης  (όσον  το  δυνατόν)  των  εισαγωγών, με  παράλληλη  εντατική προσπάθεια  ποιοτικής  αναβάθμισης  των  εξαγώγιμων  προϊόντων  μας, όπως  και  την  μεγιστοποίηση  της προσπάθειας  εκμετάλλευσης  του υπόγειου  πλούτου
μας ( πετρέλαια, ορυκτά κ.λ.π. )  διά  καταλλήλων  επωφελών  συμφωνιών.  Βέβαια  η  προσπάθεια  αυτή  δεν  μπορεί  να  γίνει  με  το  υπάρχον  πολιτικό προσωπικό.
Η  χάραξη,  γενικώς,  τής  οικονομικής  πολιτικής  για  την  μέγιστη  ωφέλεια  της χώρας  μας,  απαιτεί  εύστοχους  χειρισμούς.  Δεν  πρέπει  να  υπάρχουν
ιδεολογικά  ταμπού.  Δεν  πρέπει  να  υπάρχουν  πλέον  αγκυλώσεις  στην  διατύπωση  και  εφαρμογή   μίας  πολιτικής  ταχύρρυθμης  ανάπτυξης,  όπως
απαιτεί  η  παρούσα  οικονομικο-πολιτική  συγκυρία.  Τα  διάφορα  οικονομικά  συστήματα  και  μοντέλα  είναι  απλώς  εργαλεία  για  την  επίτευξη  του  ΟPTIMUM
της  οικονομικής   απόδοσης,  για  την  παράλληλη  ανάπτυξη  της  κοινωνίας  μας. Η  ανάπτυξη  πρέπει  να  γίνεται  ισόρροπα  και  προ  πάντων  με  δίκαιη  κατανομή
του  οικονομικού  αποτελέσματος  (θετικού  ή  αρνητικού).  Ιδεοληψίες  και  κομφορμισμοί  είναι  πλέον  εκτός  πραγματικότητας.  Έχουμε  άλλωστε  πείρα  των
αποτελεσμάτων  αυτών  των  ιδεοληψιών  π.χ.  φιλελευθερισμός,  νεοφιλελευθερισμός,  παγκοσμιοποίηση  κ.λ.π..  Όλα  αυτά  γίνονται εκ  του  πονηρού  για  την  παραπλάνηση  των  Λαών  και  καταλήστευση  της  εργατικής  δύναμης.  Ληστεύεται  αναίσχυντα  η  εργασία  για  να  κερδίζουν  τον  κόπο  της  οι  διεθνείς  τραπεζίτες της  παγκόσμιας  διακυβέρνησης  που  θέλουν  να  επιβάλλουν  παγκοσμίως.  Στην  Ελλάδα, αυτό  γίνεται  με  συνεργασία  τού  ιδιωτικού  τραπεζικού συστήματος. Επομένως: ΝΈΟ  ΠΟΛΙΤΙΚΟ  ΣΥΣΤΗΜΑ  για  πραγματική  δημοκρατία ΝΕΟ  ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ  ΣΥΣΤΗΜΑ  για  πραγματική  οικονομική ελευθερία.

Αυτοί  είναι  οι  σταθεροί  άξονες  της  πολιτικοοικονομικής  μας  πρότασης,
όχι  πλέον  αναλύσεις,  αλλά  συγκεκριμένες προτάσεις   για  την  λύση  των  επιμέρους  οικονομικών  προβλημάτων. Για την επίτευξη των αυτών των στόχων απαιτείται χάραξη νέας  οικονομικής  πολιτικής.  Βρισκόμαστε  σε  κατάσταση  πολέμου  και  εφησυχασμός  δεν  πρέπει  να υπάρχει.  Αποδομούν  την  πατρίδα  μας και αποσαρθρώνουν  τον  Ελληνισμό.  Πρέπει  οπωσδήποτε  να  φύγουμε  από  τον  κλοιό  της  επαίσχυντης  Συνθήκης  του  Μάαστριχτ. Η  ελεεινή  αυτή  Συνθήκη, που  την  υπέγραψαν  ή  ανίδεοι  ή  εναγείς,  πρέπει  να  εξοβελισθεί.  Να  αφαιρέσουμε  τον  σιδερένιο  " κορσέ "  που  μας  φόρεσαν  (3% ανώτατο τού  ελλείμματος, 60%  του  δημοσίου  χρέους ως  προς το  ΑΕΠ )  και  να  ελευθερωθούμε  για  να  μπορέσουμε  να  επιβιώσουμε ως  έθνος,  αφού  βέβαια  εξοβελίσουμε  και  όλο  το  υπάρχον  σάπιο  πολιτικό  προσωπικό, μίας  διεφθαρμένης  και  πορωμένης  πολιτικοοικονομικής  οικογενειοκρατίας  που  λυμαίνεται   την  χώρα  διακυβερνώντας  την  δεκαετίες. Τώρα  πρέπει  να  ανατραπούν  τα  πάντα  για  την  δημιουργία  νέων  συνθηκών  πολιτικής, οικονομικής  και  κοινωνικής  ανέλιξης  της  χώρας  μας.



Χρίστος Αθανασόπουλος

                                           ΜΙΑ   ΚΑΙΝΟΦΑΝΗΣ   ΠΡΟΤΑΣΗ
Για  να  απαλλαγούμε  από  τις  κοινωνικές  κ.λ.π.  κρίσεις  όπως  η  σημερινή  και  παλαιότερα  του  1929,  πού  σταμάτησε  με  τον  Β΄  παγκόσμιο  πόλεμο ( 55 εκατομμύρια νεκροί ),  θα  πρέπει  η  έκδοση  των  τραπεζογραμματίων  να  έχει  ως 
κάλυμμα  την  εργασία  (το σύνολο της εθνικής εργασίας ).  Επομένως  η παραγωγική
χρησιμοποίηση  του  χρήματος  προς  αύξηση  της  παραγωγής  θα  έχει  σαν  συνέπεια  την  επέκταση  της  απασχόλησης.  Το  χρήμα  ενσωματώνει  την  εργασία  και  δεν  έχει  καμία  απολύτως  ανάγκη  περαιτέρω  κάλυψης.  Είναι  το  άριστο  κάλυμμα  της  έκδοσης  των  τραπεζογραμματίων.  Η  Κεντρική  Τράπεζα  κύριο  σκοπό  έχει,  ως  έχουσα  το  εκδοτικό  προνόμιο,  να  ρυθμίζει  την   ροή  του   κυκλοφορούντος   χαρτονομίσματος  ( χρήματος )  σε  αντιστοιχία  με  την  παραγωγή  αγαθών (πραγματική οικονομία )  δια  της  μοναδικής  δύναμης,  πού  είναι  η  εργασία.  Οι  ιδιωτικές  τράπεζες  όμως  εμπορεύονται  το  χρήμα  διά  του  ΤΟΚΟΥ,  ενώ  η  Κεντρική  Τράπεζα  μπορεί  να  αρδεύει  την  οικονομία  χωρίς  τόκο.  Εξάλλου,  όταν  οι  ιδιωτικές  τράπεζες  έχουν  ανατροπή  της  κεφαλαιακής  τους  επάρκειας,  και  στερούνται  ρευστότητας,  δεν  ζητούν  βοήθεια  από  την  έχουσα  το  εκδοτικό  προνόμιο  Κεντρική ;  για  να  τις  σώσει ;( αυτό ,με  απλά  λόγια,  δεν  είναινταβατζιλίκι;)  Επομένως  εκτός  της  μεγάλης  ευκαιρίας  πού  υπάρχει  τώρα,  λόγω  της  χρηματοπιστωτικής  κρίσης,  για  την  κατάργηση  των  ιδιωτικών  τραπεζών ( των εμπόρων του χρήματος ),  μπορεί  και  πρέπει  να  καταργηθεί  Ο  ΤΟΚΟΣ.  Και  οι  κεντρικές  τράπεζες  να  αρδεύουν  την  οικονομία  ΑΤΟΚΩΣ.
Έτσι  θα  κατορθώσει  η  εργασία  να  έχει  το  optimum  της  απόδοσής  της  και  να  καρπούται  τ’ αγαθά  πού  παράγει.  Πέραν  όμως  αυτού  θα  υπάρξει  πτώση  των  τιμών  ανά  μονάδα  παραχθέντος  προιόντος  πού  τώρα  επιβαρύνει  ο  τόκος.(για  να  πλουτίζουν  οι  τραπεζίτες )  ενώ  τώρα  καταληστεύεται  η  εργασία  από  την  τραπεζική  χούντα. Και  μη  υπάρχοντος  τόκου,  θα  ξανακάνουν  πολέμους  και  οικονομικές  κρίσεις ;  οι  αόρατοι   χειραγωγοί  των  τραπεζιτών ;