ΟΙ ΝΑΥΠΗΓΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΛΟΙΟΚΤΗΤΩΝ Στο έγκριτο περιοδικό « ΕΠΙΚΑΙΡΑ », διαβάζω άρθρο του κ. Δημ. Κωνσταντακόπουλου με τίτλο « Νέο-εθνικόφρονες κατά του έθνους » σελ. 38 τεύχος 146 2-8-2012. Κατ’ αρχήν συμφωνώ με το άρθρο, έχω όμως να κάμω μια παρατήρηση. Για τους Έλληνες πλοιοκτήτες. Γράφει σχετικά : « εφτακόσια πλοία ναυπήγησαν οι Έλληνες εφοπλιστές παγκοσμίως, τριάντα δεν μπορούσαν να ναυπηγήσουν στη χώρα τους ; ». Το θέμα αυτό διερευνώμενο έχει πολλές πτυχές, όπως π.χ. η σύνθεση του εταιρικού σχήματος της ναυτιλιακής εταιρίας, άλλες υποχρεώσεις της εταιρίας, απεργίες κ.τ.λ. Σε αυτό το σημείωμά μου, θα παραθέσω μόνον μία πτυχή, πού νομίζω είναι και η πλέον σημαντική, επειδή σηματοδοτεί το υπάρχον παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Όπως γνωρίζουμε, όλες η μεγάλου οικονομικού εύρους επιχειρήσεις (εντάσεως εργασίας και εντάσεως κεφαλαίου ) είναι συνδεδεμένες με το τραπεζικό κεφάλαιο, διότι αυτό χρηματοδοτεί σχεδόν όλες τις μεγάλες οικονομικές παραγωγικές μονάδες, όπως και στην περίπτωση της ποντοπόρου ναυτιλίας, και όχι μόνον, τα ναυπηγεία κ.λ.π Τούτο συμβαίνει διότι τα ποσά του χρηματικού κεφαλαίου πού απαιτούνται είναι τεράστια. Οι ιδιωτικές τράπεζες πού χρηματοδοτούν εντόκως τις ναυτιλιακές μονάδες, υποδεικνύουν (μάλλον επιβάλουν ) και τα ναυπηγεία πού πρόκειται να ναυπηγηθεί ένα πλοίο, δεδομένου ότι και τα ναυπηγεία έχουν χρηματοδοτηθεί από τις ίδιες τράπεζες ( τραπεζικά consortia ) τα κεφάλαια των οποίων προέρχονται από τις καταθέσεις της εργασίας παγκοσμίως. Η διαδικασία χρηματοδότησης είναι η εξής : ο κατά τις ιδιωτικές τράπεζες, φερέγγυος πλοιοκτήτης, λαμβάνει έντοκο δάνειο από consortium ιδιωτικών τραπεζών αφού δώσει ως εγγύηση πρώτη προτιμώμενη υποθήκη επί του προς αγορά ή ναυπήγηση σκάφους. Βέβαια όπως προαναφέραμε του υποδεικνύεται το ναυπηγείο. Ο πλοιοκτήτης είναι δέσμιος των ιδιωτικών τραπεζών πού τον δανειοδότησαν. Αυτά τα αναφέρω και απαντώ μερικώς στο ερώτημα « τριάντα (πλοία) δεν μπορούσαν να ναυπηγήσουν στη χώρα τους ; » χωρίς να δικαιολογώ κανέναν. Εξ αφορμής του ζητήματος αυτού, δράττομαι της ευκαιρίας για να καταδείξω τον ρόλο των ιδιωτικών τραπεζών και του ΤΟΚΟΥ. Δεν είχα σκοπό να αναπτύξω επιχειρηματικά θέματα. Εις επίρρωση όλων αυτών θα μού επιτραπεί να αναφέρω, συνοπτικότατα, το εξής περιστατικό: Στέλεχος μεγάλης τραπέζης, στο εξωτερικό μού έλεγε ότι ευρισκόμενος στο γραφείο του διοικητού της τράπεζας, για λόγους υπηρεσιακούς μπήκε ο διευθυντής χορηγήσεων ναυτιλιακών δανείων και είπε στον διοικητή : « Οζία αντί να δίνουμε δάνεια στους Έλληνες εφοπλιστές καλύτερα να τα δίνουμε στους δικούς μας » και ο διοικητής του είπε : « Ελεάζαρ να μην ξαναπείς τέτοιο πράγμα, αυτοί ( οι Έλληνες )γνωρίζουν το εμπόριο στη θάλασσα και εμείς γνωρίζουμε το εμπόριο του χρήματος και έχουμε τα πάντα δικά μας » η δε εξ’ απορρήτων, κομψότατη, γραμματέας κα Ιουδίθ υπομειδιούσε με ικανοποίηση. ( σημείωση : τα μικρά ονόματα πού χρησιμοποίησα είναι φανταστικά, χωρίς όμως να αφίστανται παρεμφερών πραγματικών ονομάτων ). Ο νοών νοείτο. Χρίστος Α Αθανασόπουλος Christathan.blogspot.com