$   vs.    €

Ο  Β  παγκόσμιος  πόλεμος  άρχισε  μετά  την   οικονομική  καταστροφή  του  1929 ( κραχ ).

Η  οικονομική αυτή  κρίση  μετεξελίχτηκε    σε  θερμό  πόλεμο,  πού  επεσώρευσε   στην

Ανθρωπότητα  εκατομμύρια  νεκρούς  και  καταστροφές.  Ο  πόλεμος  αυτός,  όπως  και  όλοι

Οι  πόλεμοι,  γίνονται  από  αίτια   οικονομικά  κατά  βάσιν,   ασχέτως  προβαλλομένων  άλλων

Αίτίων  και  αφορμών.

Τά  οικονομικά  κίνητρα  είναι  η  υπερκατανάλωση  πόρων  από  τις  πολεμικές  βιομηχανίες

Και  η  συσσώρευση  χρηματικών  κεφαλαίων  στο  παγκόσμιο  ιδιωτικό  τραπεζικό  σύστημα.

Οι  δημιουργοί  των  διαφόρων  πολέμων  ( παγκοσμίων  και  τοπικών )  είναι  οι  τραπεζίτες

Του   ιδιωτικού   τραπεζικού  συστήματος.

Το  υπάρχον  οικονομικό  μοντέλο   είναι  σχεδιασμένο  να  λειτουργεί  προς  όφελος  των 

Τραπεζιτών  με  ανακυκλούμενες  οικονομικές  κρίσεις  ( κύκλοι  κοντράντιεφ ).  Δεν  θα

Επεκταθούμε  σε  περαιτέρω  διαπιστώσεις  γιατί  εν  πολλοίς   όλα  αυτά  είναι  γνωστά.

Ο   Γ  παγκόσμιος  πόλεμος  έχει  ήδη  αρχίσει,  με  τα   νέο  κραχ  του   2008.  Αυτή  η

Κατάρρευση  του  παγκόσμιου  χρηματοπιστωτικού  συστήματος  πού   ζούμε,  μπορεί  να

Αποτελεί  προοίμιο  τοπικών  πολεμικών  συρράξεων.  Βεβαίως   τά  σημερινά  δεδομένα  έχουν   αλλάξει  μεθόδους  και  συμπεριφορές  αυτών  πού  προκαλούν  τις  παγκόσμιες  κρίσεις.  Η   τεχνολογία,  δημιούργησε  καταστάσεις  ισορροπίας  τρόμου  ( πυρηνική  βόμβα  κ.τ.λ. )    γιαυτό    μάλλον  κατ’  αρχήν   η  οικονομική  κρίση  θα  λάβει  διάφορες  μορφές,  μη  όμως   αποκλειομένων   τοπικών  πολέμων  ( Β. Κορέα, Ιράν, κ.τ.λ. ).   Όλα  τά   τεκταινόμενα    αποβλέπουν  μόνο  σε  ένα  βασικό  σκοπό,  την  αρπαγή  του  πλούτου  πού  διαχρονικά  δημιουργεί  η  εργασία.

Επειδή  η  εργασία  επεμβαίνει  και  μορφοποιεί  την  ύλη,  παράγει  πραγματικό  στερεό  κεφάλαιο  πού  αυτό  εκφράζεται  σε  νομισματικές  μονάδες.  Κάθε  χώρα  έχει  το  νόμισμά  της  το  οποίο  και   αποτελεί  βασικό  πυλώνα  της  οντότητάς  της.  Τά  παραγόμενα,  αγαθά  από  την  εργασία,  αποτιμώνται   ως  αξίες,  από   τις  νομισματικές  μονάδες  της  κάθε  χώρας. 

Μέσα  στο  παγκόσμιο  πλέγμα  των  συναλλαγών  των  διαφόρων  χωρών   και  της  αλληλεπίδρασης  των  οικονομιών τους,  διαμορφώνονται  οι  ισοτιμίες  των  διαφόρων  νομισμάτων  ( εισαγωγές- εξαγωγές)  .  Η  πρωτογενής  και  απλή  αυτή  μορφή  μεταβάλλεται  και  νοθεύεται  από  την  επίδραση  της  προσφοράς  και  ζήτησης  όχι  των  αγαθών,  όπως  είναι  φυσικό,  αλλά  από  την εμπορευματοποίηση  των  νομισμάτων.  Εκ  του  λόγου  αυτού  έχουμε  προσφορά  και  ζήτηση  νομισμάτων,  πού  αλλοιώνει  τις  πραγματικές  τους  ισοτιμίες.  Όλα  αυτά  σε  πολύ  απλή  διατύπωση.

Έτσι   φτάνουμε  στην  σημερινή  αντιπαράθεση   δολαρίου – ευρώ ( $ vs € ).

Ανεβαίνει  το  ευρώ,  πέφτει  το  δολάριο  και  αντιστρόφως .  Αυτό  συμβαίνει  από  το  αόρατο 

‘χέρι’  των  Τραπεζιτών  ( Adam Smith )  πού  προκαλούν  τεχνιτή   ζήτηση  ,  πότε  του  ενός  και  πότε  του  άλλου  νομίσματος,  πού  κατ’ αυτόν  τον  τρόπο  επηρεάζει  άμεσα  τις  τιμές  των  αγαθών (όλων  των  τομέων  της  παραγωγής ).

Έχει  εφευρεθεί  το  ψευδές  ότι  οι  Αμερικανοί   βάλλουν  κατά  του  ευρώ  και  οι  Γερμανο- ευρωπαίοι  κατά  του  δολαρίου ,  ότι  ψευδέστερο  και  απατηλότερο.  Αφού  το  ίδιο  ‘χέρι’  ευρίσκεται  πίσω  από  το  δολάριο  και  πίσω  από  το  ευρώ.  Με  αυτόν  τον  τρόπο  καταληστεύουν  την  εργασία,  διότι  και  το  ευρώ  και  το  δολάριο  ως  αποθεματικά  παγκοσμίως  νομίσματα  εμπεριέχουν  συσσωρευμένη  αξία,  από  την  εργασία  πού  κατατίθεται  στο  παγκόσμιο  ληστρικό  ιδιωτικό  τραπεζικό  σύστημα.

Επειδή  οι  ιδιωτικές  τράπεζες  μέσω  των  χρηματιστηρίων,  τζογάρουν  τις  αξίες   πού  δημιουργεί  η  εργασία ,  προκαλούν  τεχνιτές  ( ψέφτικες )  πτωχεύσεις,  και  για  να  μην  καταρρεύσει  το  σύστημα  ζητούν  βοήθεια  από  τις  Κεντρικές  Τράπεζες  των  χώρων   πού  έχουν  το  εκδοτικό    προνόμιο  της  Λαικής    κυριαρχίας,  για  να  σωθούν ,  δηλαδή  να  σωθεί  το  σύστημα,  αφού  έχουν  απαξιώσει ( ενθυλακώσει )  όλο  το  χρηματικό  κεφάλαιο  πού  ήταν  κατατεθειμένο  από  την  λαική  αποταμίευση  ή  από  μικρομετόχους,  πού  θέλανε  να  εξασφαλίσουν   μικροχρηματικά    κεφάλαια  πού  διέθεταν  από  την  εργασία  τους  και  τα  τοποθετούσαν  σε  τραπεζικές μετοχές ,  λόγω  της  ανασφάλειας  πού  παρουσιάζει  η  νομισματική  αστάθεια   ( ανεβοκατέβασμα  νομισμάτων  στο  χρηματιστήριο ).  Η  μόνη  αξία  πού  παραβλέπεται  και  δεν  υπολογίζεται  είναι  η  ε ρ γ α τ ώ ρ α ,  αυτή  ακριβώς  ληστεύεται  από  τους  παγκόσμιους  ληστές  του  ιδιωτικού  τραπεζικού  συστήματος (ληστρικά  τοκοχρεωλύσια  ).

Δεν  θα  επεκταθούμε  περισσότερο  ,  διότι  νομίζουμε  ( στο  σημείωμά  μας  αυτό )  ότι  χονδρικά  καλύψαμε  ένα  μέρος  του  αινίγματος , δολάριο  κατά  ευρώ ,  επομένως  η  δήθεν  διαμάχη  δολαρίου- ευρώ,  είναι  φιάσκο ,  μην  την  πιστεύετε,  είναι  απάτη,  η  μεγαλύτερη  απάτη  του  Νεοφιλελευθερισμού.  Εξάλλου  το  υπάρχον  σήμερα  οικονομικό  μοντέλο  δεν  έχει  απολύτως  κανένα  μέλλον,  έχει  ήδη   νομοτελειακά  καταρρεύσει.