Ο   ΜΕΓΑΛΟΣ    ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

 

Μετά  την  τεχνητή  κατάρρευση  της  LEHMAN  BROTHERS  και  άλλων  μικροτέρων

Τραπεζών,  στις  ΗΠΑ,  Αγγλία  και  αλλαχού,  άρχισε  η  μεθοδευμένη  χρηματοπιστωτική

Κρίση.  Η  κρήση  εκδηλώθηκε  από  τις  αθρόες  επισφάλειες  των  ιδιωτικών  τραπεζών

λόγω  της  « φούσκας »  του  διαβόητου  real  estate,  δηλαδή  των  στεγαστικών  δανείων

και  γενικώς  των  οικοδομικών  επιχειρήσεων.

Οι  οφειλέτες  των  στεγαστικών  δανείων,  δεν  μπόρεσαν  να  ανταποκριθούν  στις  υποχρεώσεις  τους,  λόγω  της  ανεργίας (  πού  προκάλεσε  μεθοδευμένα  το  ίδιο  κέντρο ),  και  των  υψηλών  επιτοκίων.

Η   αύξηση  των  επιτοκίων  δανειοδότησης  των  ιδιωτικών  τραπεζών  αλλά  και  η  μεγάλη  πιστωτική  επέκταση,  ήταν  η  αφετηρία  της  σημερινής  μεθοδευμένης  οικονομικής  κρίσης.

Η  οικονομική  αυτή  κρίση  από  χρηματοπιστωτική,  όπως  είναι  γνωστό,  μεταπήδησε  και  στην  πραγματική  οικονομία.

Στο  παρόν  άρθρο  μας  δεν  θα  επεκταθούμε  σε  ανάλυση  των  τεχνητά  μεθοδευμένων  αυτών  οικονομικών  κρίσεων  πού  συμβαίνουν  ανά  50ετία  ή  60ετια  ( κύκλοι  Κοντράντιεφ )  αλλά  θα  εστιάσουμε  την  προσοχή  μας  στα  σημερινά  δρώμενα  στην  οικονομία.

Οι  ιδιωτικές  τράπεζες,  λόγω  της  κρίσης ( sic ),   έχασαν  μεγάλο  μέρος  της  ρευστότητας  τους  και  γιυτό  δεν  μπορούν  να  χρηματοδοτήσουν  την  πραγματική  οικονομία (Βιομηχανία, Βιοτεχνία, εμπόριο και γενικά επιχειρήσεις ).  Λόγω   όμως  ανακύκλωσης  της  κρίσης,  η  πραγματική  οικονομία  συρρικνώθηκε  και  ως  συνέπεια  δεν  έχει  επαρκή  πιστοληπτική  ικανότητα,  γιυτό  και  οι  ιδιωτικές  τράπεζες  ‘ κουμπώθηκαν’  και  ο  κύκλος  της  κρίσης  επεκτείνεται.

Τώρα  όταν  λέμε,  χάθηκαν  κεφάλαια  στο  χρηματιστήριο  ή  στις  τράπεζες  είναι  άλλο  θέμα  προς  εξέταση,  διότι  θα  αποδείξουμε  με  λογική  συνεπαγωγή,  το  τι  συμβαίνει,  και  σε  ποιές  « τσέπες»  πήγαν  τα  χρήματα.

Οι  ιδιωτικές  τράπεζες ( παγκοσμίως )  απειλήθηκαν  με  « κλείσιμο »  ( κατάρρευση )  γιαυτό  ζήτησαν  στήριξη  από  τα  κράτη,  δηλαδή  από  τις  Κεντρικές  Τράπεζες.  Οι  κυβερνήσεις  έδωσαν  εντολή  (ΗΠΑ, Αγγλία, ΕΚΤ )  στις  Κεντρικές  Τράπεζες  και  τύπωσαν  χρήμα  και  με  αυτό  ενίσχυσαν  την  κεφαλαιακή  σύνθεση  ( επάρκεια- ρευστότητα )  των  ιδιωτικών  τραπεζών .  Αλλά  από  την  στιγμή  πού  επεμβαίνουν  οι  Κεντρικές   Κρατικές  Τράπεζες  για  να  σώσουν  τις  ιδιωτικές,  να  μην  καταρρεύσουν,  σημαίνει  ότι  κατέρρευσε  και  το  καπιταλιστικό  σύστημα.  Διότι  είναι  αδιανόητο  στο  καπιταλιστικό  σύστημα  της  ελεύθερης  οικονομίας  πού  όλα  τα  χειρίζεται  το  ιδιωτικό  κεφάλαιο  να  ζητά  να  σωθεί  από  το  Κράτος.  Πάει  «περίπατο » το  laissez  fair.

Όλοι  τώρα  προσπαθούν  να  στηρίξουν  ένα  « πτώμα »,  το  καπιταλιστικό  σύστημα,  ενώ  στην  πράξη,  νομοτελειακά  έχει  « πεθάνει »  και  οι  κεντρικές  τράπεζες  το  στηρίζουν  για  να  συνεχίσουν  οι  ιδιωτικές  τράπεζες  με  τα  χρήματα  του  ΛΑΟΥ  δηλαδή,  της  ΕΡΓΑΣΙΑΣ,  να  παίζουν  τον   ρόλο  του  μεσάζοντα   με  τα  διαφορετικά  επιτόκια.  Αν  αυτό  δεν  είναι  νταβατζιλίκι ;  τότε  τι  είναι ; δηλαδή  εμφανώς  μας  κοροιδευουν. 

Αυτά  συνοπτικά  σαν  μια  γενική  αναφορά.

Πρίν  προχωρήσουμε  στην  ανάλυση  μας,  πρέπει  να  κάνουμε  τρείς  επισημάνσεις

 1.  Το  πραγματικό  άριστο  κάλυμμα  του  χρήματος  είναι  η  Εθνική  Εργασία   οτιδήποτε  άλλο  είναι  ψευδές  και   παραπλανητικό  ( όπως  π.χ. χρυσός, πολύτιμα μέταλλα,  νομίσματα  και  άλλες  κινητές αξίες )

2. Το  κράτος  εκφράζει  την  Λαική  Κυριαρχία.

3. Το  εκδοτικό  προνόμιο  και  η  έκδοση  χρήματος  ( χαρτονόμισμα- κέρματα )  από  την  Κεντρική  Τράπεζα  δίδεται  από  την  κυβέρνηση  πού  εκφράζει  την  Λαική  Κυριαρχία.

Σημείωση :  α) Θεμέλιο  του  πολιτεύματος  είναι  η  Λαική  Κυριαρχία  β)  όλες  οι  εξουσίες  πηγάζουν  από  τον  Λαό  υπάρχουν  υπέρ  αυτού  και  του  έθνους  και  ασκούνται   όπως  ορίζει  το  Σύνταγμα. ( Άρθρον 1 παραγ. 2  και 3  του  ισχύοντος  Συντάγματος)

Η  Τράπεζα  της Ελλάδος  ( κεντρική  τράπεζα )  αν  και   έχασε  το  εκδοτικό  προνόμιο  λόγω  ΟΝΕ  έχει  όμως  την  ευχέρεια  έκδοσης  ομολόγων  ( ομόλογα  Ελληνικού  Δημοσίου ).  Οι ιδιωτικές  τράπεζες  για  να  σωθούν  ( στην Ελλάδα )  δέχτηκαν  από  την  Τράπεζα  Ελλάδος  ομόλογα  αξίας  28  ΔΙΣ  € ( ευρώ ) με  ένα  επιτόκιο  δευτέρας  δεκαδικής  τάξης.  Οι   ιδιωτικές  τράπεζες  ρευστοποίησαν  τα  ομόλογα  αυτά  στην  Κεντρική  Ευρωπαική   Τράπεζα  (ΕΚΤ )    Όσες  έκαμαν  χρήση  των  κρατικών  μας   ομόλογων,  ρευστοποίησαν  αυτά  με  επιτόκιο  1,5 %  περίπου,  από  την  ΕΚΤ.  Οι  ιδιωτικές  τράπεζες,  τα  αναληφθέντα  κεφάλαια  από  την  ΕΚΤ  τα  δανείζουν  στους  πολίτες  ( επιχειρήσεις κ.λ.π )  με  επιτόκια  τάξης  από  6-17%  ΓΙΑΤΙ;  Αυτό  δεν  είναι  νταβατζιλίκι ; ( ας  με  συγχωρήσουν οι  αναγνώστες  για την έκφραση αυτή ).  Δεν  είναι  εκχώρηση  Λαικής  κυριαρχίας   στους  ιδιωτικούς  τραπεζίτες,  οι  οποίοι  εμπορεύονται  το  χρήμα  πού  δημιουργεί  η  εργασία ;  οι  ιδιωτικοί  τραπεζίτες  δεν  είναι  μεσάζοντες  πού  παίρνουν  δικά  μας  χρήματα  ( καταθέσεις )  για  να  μας  τα  δανείσουν ;  ο  τόκος  δεν  είναι  η  μεγαλύτερη  απάτη ;  επομένως  οι  ιδιωτικοί  τραπεζίτες  δεν  είναι  κοινοί  απατεώνες ; ( ο χαρακτηρισμός δεν αναφέρεται σε φυσικά πρόσωπα αλλά  σε θεσμούς ).  Και  εγείρεται  το  ερώτημα,  γιατί  η  Τράπεζα  της  Ελλάδος  βάσει  των  ομολόγων  της,  με  επιτόκιο  δευτέρας  δεκαδικής  τάξης  (0,80 % )  π.χ.  να  μην  δανεισθεί  από  την  ΕΚΤ  απ’ ευθείας  και  να  διαθέσει  τα  κεφάλαια  αυτά  στην  Εθνική  οικονομία  με  ένα  επιτόκιο  έστω  1 -1,2% ;  ποιός  ο  λόγος  να  υπάρχουν  μεσάζοντες  οι  ιδιωτικές  τράπεζες ;  για  να  μην  φύγουμε  από  το  καπιταλιστικό  « πτώμα » ;  ενώ  οι  ιδιωτικές   τράπεζες  με  τα  επιτόκια  τους  δημιουργούν  πληθωριμους.

Ένα   άλλο  μεγάλο  θέμα  είναι  η  αντίληψη  της  κοινής  γνώμης,  όπως  την  διαμόρφωσαν  και  διαμορφώνουν  τα  ΜΜΕ.  Ένα  παράδειγμα  αυτού  είναι  και  το  εξής :  Αυτές  τις  ημέρες   ( 14/7/2010 )  η  κυβέρνηση  δειλά –δειλά   « έβγαλε »  ένα   εξάμηνο  ομόλογο  στις  διεθνείς  αγορές  ύψους  1,6  Δις  ευρώ,  οι  αγορές  το  απερρόφησαν    αμέσως  με  επιτόκιο  4,65 %.  Θρίαμβος ,  πανηγυρισμοί ,  όλες  οι  ελεγχόμενες  γραφίδες  ή  ανίδεοι  με   ενθουσιασμό  διατύπωναν  ότι   πλέον  αρχίζουν  οι  αγορές  να  μας  εμπιστεύονται  και  έτσι  θα  μπορούμε  να  δανειζόμαστε.  Δηλαδή  χαιρόμαστε   και  το  θεωρούμε  οικονομική  επιτυχία,  πού  θα  ξαναπέσουμε  στην « αγκαλιά »  των  τοκογλυφικών  συμμοριών  της  διεθνούς  αγυρτείας.  Δηλαδή  θριαμβολογούμε  πού  θα  μας  ληστεύουν  Ε!  αυτό  δεν  είναι  μεγάλη   ΚΟΡΟΙΔΙΑ ;

Παρεμπιπτόντως,  θα  πρέπει  ο  γράφων  να  τονίσει  ότι  δεν  έχει  κομματικούς  προσανατολισμούς  παρά  μόνον,  προσπαθεί  να  προβάλει  την  μοναδική  αξία  πού  υπάρχει  την  ΕΡΓΑΣΙΑ.  Τα  διάφορα  οικονομικά  σχήματα  πού  χρησιμοποιεί  είναι  απλώς  « εργαλεία »  για  την  επίτευξη  αυτού  του  σκοπού.  Πρέπει  να  κατανοηθεί  απ’ όλους  ότι  μόνον  μία  αξία  υπάρχει,  και  μονάδα  μέτρηση  έχει  την  ΕΡΓΑΤΩΡΑ.

ΧΡΙΣΤΟΣ Α. ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ